Afgelopen twee dagen heeft mij weer zo enthousiast gemaakt door een aantal inspirerende lezingen die ik heb mogen volgen.
Ten eerste de jubileumviering van Hofmeier. Als keynote speaker was Ben Tiggelaar uitgenodigd. En zijn ruim een uur durende interactieve lezing ging over relaties. Privé, op het werk, etc. In een notendop geef ik hieronder weer wat belangrijk is voor het verstevigen van een relatie:
- Contact
- Samenwerking
- Vertrouwen
- Sympathie
- Resultaat
Gebleken is, is dat contact afneemt wanneer je meer dan 30 meter bij elkaar vandaan zit. Het maakt niet uit of je 30 meter, 3 kilometer of 300 kilometer van elkaar af zit. Dit betekent ook dat een samenwerking met meer dan 30 meter afstand leidt tot een langzame start van een project, leidt tot het minder gunnen naar elkaar toe en er wordt zelfs meer gesjoemeld. Betekent wellicht dus dat face to face contact leidt tot een beter, in ieder geval sneller, resultaat.
Wat ook gebleken is, is dat je als mens “slechts” 150 relaties kunt onderhouden. Hiervan zie je er gemiddeld drie wekelijks, tien maandelijks en dertig tot 100 jaarlijks. Hoe zit dat dan met die mega grote bedrijven? Wie kent elkaar daar nou echt? En wat zegt dat over het resultaat? Zou het efficiënter en effectiever kunnen wanneer je een organisatie opknipt in delen die bestaan uit maximaal 150 medewerkers? Interessante materie.
Nog een belangrijke voor een relatie. Hoe luister jij eigenlijk naar de ander? Twee vormen die ik gisteren heb gehoord; autobiografisch en empathisch luisteren. De eerst gaat voornamelijk over oordelen, onderzoeken, adviseren en interpreteren. Herken je dat? Iemand komt naar je toe, kaart iets aan, bijvoorbeeld een vergadering die niet zo lekker liep en jij ziet direct in je hoofd een soortgelijke situatie die jij hebt meegemaakt. Natuurlijk geef je aan wat de ander hiermee kan doen; je geeft advies. Met andere woorden; je neemt het gesprek over.
De tweede manier, empathisch luisteren, gaat veel meer over nazeggen, herformuleren, gevoel herkennen en combineren. Met andere woorden; de ander voelt dat hij of zij even het verhaal kwijt kan. En eigenlijk hoef je soms helemaal niets te zeggen. Gewoon laten uitpraten en af en toe even knikken om te laten zien dat je nog luistert…. Dat laatste is een leuke en zeker de moeite waard om eens uit te proberen… J
En vandaag was ik op eHRM. Hier diverse lezingen gevolgd, maar één sprong er wat mij betreft met kop en schouders boven uit. De filosofie van Hutten. Ook Hutten ziet dat de wereld verandert en dat organisaties dienen mee te veranderen. Het traditionele harkje komt te verdwijnen. Het nieuwe organogram ziet er veel meer uit als een raster met stipjes. En deze stipjes zijn met elkaar verbonden. En ieder stipje pakt zijn of haar verantwoordelijkheid en voelt zich eigenaar van zijn of haar taak. Dit betekent ook een omslag voor leidinggevenden:
- Van opleggen naar verbinden
- Van instructie geven naar inspireren
- Van controleren naar vertrouwen
Dit houdt ook in dat bij Hutten de traditionele functioneringsgesprekken zijn afgeschaft. En daarvoor in plaats gekomen zijn de VIP gesprekken. In dit gesprek praat je als medewerker met je leidinggevende over je werkplek, relaties, betekenis van het werk, je talentontwikkeling, je persoonlijk leiderschap en je vitaliteit.
Daarnaast zegt Hutten ook het delen belangrijk te vinden. Voordelen van delen zijn onder andere het sociale component doordat je elkaar helpt en ontmoet, een financieel componenten doordat je geld bespaart omdat je het niet hoeft uit te geven aan het zelfde gereedschap, boek, middelen etc. en een duurzaam component. Er hoeft minder van iets gemaakt te worden, dus onder andere beter voor het milieu.
Al met al zijn dit ingrediënten die volgens Hutten leiden tot geluk. En geluk binnen de organisatie vormt succes en met succes wordt geld verdiend.
Voor mij is dit inspiratie en geeft in ieder geval weer genoeg stof tot nadenken!